Art – sztuka

Ręcznie wykonywane przedmioty, które służą do codziennego użytku także mogą być uznawane za sztukę. Dawniej garncarze tworzyli naczynia w swoich pracowniach, niejednokrotnie nadając im ciekawe formy, wzory i kolory. Później ta sztuka nieco przygasła, by powrócić ze zdwojoną siłą. Wiele sklepów oferuje tego typu wyroby, małe dzieła sztuki za ogromne pieniądze. Mimo, że można ich używać, to zwykle służą jako ozdoba mieszkania. Moda także jest sztuką. Kiedyś ludzie nie przywiązywali do niej Az tak dużej uwagi jak dziś. Dlatego rynek modowy kwitnie, oferuje wiele ciekawych strojów, niekoniecznie nadających się do noszenia na co dzień. Są wystawiane na pokazach mody, gdzie noszą jej jedynie modelki, podziwiane przez rzeszę publiczności. Wielkie suknie i styl haute cuture wydaje się być tak samo niezwykły jak malarstwo czy rzeźba. Do sztuki użytkowej zalicza się tez wszelkie rękodzieło, haftowane serwety, wyszywane kwiaty, malowane płótna. Tworzenie tego rodzaju ozdób to zajecie czasochłonne, ale efekty mogą być naprawdę imponujące.

Zawsze było tak, że to artyści kreowali kanony piękna. Oczywiście jest to zagadnienie dość subiektywne, jednak chodzi o modę w sztuce. Starożytność wpajała społeczeństwu, że ciało powinno być harmonijne i proporcjonalne. Platon opracowywał nawet schemat porównania szyi i łydek, głowy do tułowia i innych części. Odbijało się to na sztuce, czyli kobietach i mężczyznach uwiecznianych na obrazach i zaklętych w rzeźbach. W średniowieczu szczególnie ceniono piękno podrasowane, czyli pierwsze próby makijażu, drogocenne ozdoby biżuteryjne. Masywne bransolety, wielkie fryzury to znak rozpoznawczy sztuki średniowiecznej. Dandysi zapoczątkowali sztukę dla sztuki, pełnia przerysowań i groteski. Rubens w epoce baroku kreował pełne kształty, żeby dwudziesty pierwszy wiek zmodyfikował wizerunek kobiety do istoty eterycznej i wychudzonej. Cóż, rozpatrzona została sztuka w sylwetkach, jednak ten obszar jest znacznie szerszy. Nie sposób zgłębić go w kilku zdaniach. W każdym razie piękno to pojęcie względne.

Niezaprzeczalnym jest fakt, że ,malarstwo jako dziedzina sztuki ma najwięcej odgałęzień, technik i środków wyrazów. Szczególnie gdyby temat uogólnić do pojęcia plastyki. Spotyka się sztukę analityczną i abstrakcyjną. Ta pierwsza zwraca szczególną uwagę na wszelkie, najmniejsze elementy. Aby mieć obiektywny obraz całości, trzeba poświęcić chwilę czasu i przeprowadzić analizę. Abstrakcja jak sama nazwa wskazuje, stawia na nowatorskie formy i uniwersalizm przekazu, zamknięcie emocji w dziele. Gdy mowa o uczuciach, warto zarysować impresjonizm. Czy jest na tym świecie osoba, która nie widziała żadnego obrazu Claude\’a Moneta? Wątpliwa to sprawa. Uchwycił chwile, rzeczywistość tworzoną z krótkich pociągnięć pędzla, farby nakładanej warstwowo, bez zbędnego użycia czerni. Paul Cezanne natomiast stworzył kubizm, nazwa zapożyczona z francuskiego, oznacza kostkę. Wykorzystał geometrię przedmiotów do generowania wynaturzonych kształtów, ostrych konturów, tak bardzo popularnych we Francji, już dwudziestego pierwszego wieku.