Art – sztuka

Kiedyś, w czasach dawnych artysta mógł nie przejmować się codziennością i oddawać się procesom twórczym. To dlatego wieki ubiegłe przyniosły tyle rewolucji w sztuce. Narodził się nurt współczesny. Wykorzystuje się w nim fotografię, kolaże i wiele cyfrowych form. Odnosi się to również do innych form. Muzyka współczesna korzysta z pomocy elektroniki, i różnych ciekawych urządzeń, o których przodkowie zupełnie nie mieli pojęcia. Nowoczesność w sztuce jest przede wszystkim odejściem od oczywistych form. Teraz ważna staje się abstrakcja, wyrażanie emocji a nie przywiązywanie wagi do sztampowej konstrukcji. Artyści mają w dwudziestym pierwszym wieku bardzo dużą dowolność w obszarze swoich twórczych działań. Nie ogranicza nas cenzura, przynajmniej nie zbyt mocno i nie we wszystkich krajach. Najpiękniejszym staje się fakt, że sztuka nadal poszukuje i rozwija się. Jedynym przykrym aspektem są pieniądze, ciężko utrzymać się ze sztuki współczesnej ,gdy nie ma się szczęścia a fortuna nie sprzyja. Głowa na karku i interesy idą dziś w parze z artyzmem.

Nie do końca człowiek jest w stanie zapoznać się z twórczością ludów prehistorycznych. Jedynymi reliktami przeszłości, namacalnymi dowodami na istnienie w tamtych czasach sztuki są wykopaliska. Znaleziono wiele fragmentów i szczątków obiektów, które archeolodzy zakwalifikowali do naprawdę bardzo starych, jeszcze z epoki paleolitu. Sztuka tamtych czasów rozpoczęła się prawdopodobnie od malowideł naściennych we wnętrzach jaskiń. Przedstawiały one zwierzęta różnych typów, oraz scenki rodzajowe jak na przykład polowanie. Wielu naukowców ośmiela się twierdzić, że robiono to, by zostawić wskazówki potomkom, co do sposobów walki i przetrwania. Wszystko to w naprawdę pięknej formie, zachowanej przez tysiące lat. Sztuką typowa tamtego okresu były też posążki silnie związane z kultem religijnym oraz płodnością ziemi oraz ludzi. Antropolodzy zgodnie twierdzą, iż sztuka w ówczesnych czasach dopiero się rozwijała i nie stanowiła fachu, a jedynie rozrywkę, między kolejnymi polowaniami a płodzeniem dzieci.

Często zdarza się tak, ze sztuka jest przejawem buntu, sprzeciwu w jakiejś sprawie. W historii było tez wiele przypadków, gdzie władze wykorzystywały wiele dziedzin artystycznych do propagandy. Czasami miała ona dobry wpływ na społeczeństwo, na przykład kiedy ruszyła kampania piję mleko jestem wielki. Wtedy artyści zjednoczyli się i poprzez sztukę usiłowali uzmysłowić obywatelom jak ważny dla kości jest wapń, w który jest bogate mleko. Propaganda w formie zaostrzonej występowała w sztuce PRL-u. Plakaty z kobietami na traktorach, hasła nawołujące do zmian ustrojowych nie były obce tamtym czasom. Wszelkie środki wyrazu artystycznego jednak poza swoimi funkcjami, mają inne płaszczyzny. Chodzi tutaj o uniwersalizm przekazu, czyli odniesienie dzieła do życia potencjalnego odbiorcy. Każda sztuka powinna skłaniać do refleksji. Jeśli tak się dzieje, artysta winien być dumny ze swoich dokonań i mieć świadomość, że odniósł sukces. Gdy natomiast artyzm przyczynia się do celów wyższych jak propaganda, to już zupełnie inna historia.